Την απόφαση να ξαναχτιστεί ο Παρθενώνας πήρε το ΚΑΣ, σε μια «πολύ μεγάλης σημασίας» συνεδρίαση.
Πιο συγκεκριμένα το ΚΑΣ αποφάσισε την αποκατάσταση του βόρειου τoίχου του σηκού του Παρθενώνα. Έτσι πρόκειται να αναστηλωθούν και οι δυο μακριές πλευρές του σηκού, δηλαδή η βόρεια και η νότια, πράγμα που θα αποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό τη γεωμετρία του μνημείου.
Στους αρχαίους ελληνικούς ναούς,σηκός ονομαζόταν ο κύριος εσωτερικός χώρος όπου φυλασσόταν το άγαλμα του θεού ή της θεάς στον οποίο ήταν αφιερωμένος. Στην περίπτωση του Παρθενώνα, στο μέρος αυτό φυλασσόταν το περίφημο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου, που φιλοτέχνησε ο Φειδίας και είχε κολοσσιαίες διαστάσεις.
Σύμφωνα με την πρόταση, οι αρχαίοι λιθόπλινθοι που θα επανατοποθετηθούν είναι 360 και οι νέοι -από μάρμαρο που θα προέλθει από τον Διόνυσο, το οποίο μοιάζει πολύ με το πεντελικό- περίπου 90. Η αποκατάσταση και των δυο μακρών τοίχων του σηκού εκτιμάται ότι θα ολοκληρωθεί σε περίπου 15 χρόνια. Στο δυτικό τμήμα του βόρειου σηκού, το οποίο θα συμπληρωθεί κυρίως με αυθεντικό υλικό, το ύψος της αναστήλωσης δεν θα υπερβαίνει τον 6ο δόμο -δηλαδή συνολικά περίπου τα 4,5 μ.- ενώ το ανατολικό τμήμα θα φτάσει περίπου τα 10 μ.
Σε επόμενη φάση, όταν η αποκατάσταση θα συμπεριλάβει και το τμήμα όπου βρισκόταν η ζωφόρος και το επιστύλιο, τα οποία καταστράφηκαν κατά την αρπαγή του Έλγιν και την πολιορκία του 1822 και το ύψος θα είναι περίπου 13 μ.
Η πρόταση, στην οποία στηρίχτηκε η συγκεκριμένη μελέτη, έχει την υπογραφή του αείμνηστου Χαράλαμπου Μπούρα, αρχιτέκτονα και πρώην προέδρου της Επιτροπής Συντηρήσεως Μνημείων Ακροπόλεως (ΕΣΜΑ), με τεράστιο έργο στην αναστήλωση των μνημείων και δη της Ακρόπολης.
Όπως αναφέρει το Έθνος, η μελέτη, που πήρε ομόφωνα την έγκριση από το ΚΑΣ (εκτός από τμήμα της στο οποίο μειοψήφησαν δυο μέλη), σκοπεύει να αξιοποιήσει το πλούσιο υλικό και την τεράστια γνώση που συγκεντρώθηκε κατά τη διάρκεια σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών, αρχής γενομένης από τον μνημειώδη τόμο του 1983 για την αποκατάσταση του Παρθενώνα των Χ. Μπούρα και Μ. Κορρέ.
Στόχος της είναι να αναδειχθεί το όριο διατήρησης του τοίχου όπως διαμορφώθηκε μετά τον βομβαρδισμό του Μοροζίνι το 1687 και πριν από την πολιορκία της Ακρόπολης το 1822, όταν οι Τούρκοι έσπασαν τις αρχαίες πέτρες για να αφαιρέσουν το μολύβι. «Το τμήμα που διατηρήθηκε ως το 1822 ακέραιο, διαλύθηκε μέσα σε έναν μήνα για να ληφθεί ο μόλυβδος και οι πέτρες έμειναν εκεί. Κανείς δεν ήθελε τις πέτρες, τον μόλυβδο ήθελαν», δήλωσε ο νυν πρόεδρος της ΕΣΜΑ, καθηγητής Μανόλης Κορρές, ο άνθρωπος που έχει συνδεθεί όσο λίγοι με τα αναστηλωτικά έργα στην Ακρόπολη.
